DE WILAKKERS

Een nieuwe werkwijze én nieuwe meubels. Dat vraagt om een aanpak met oog voor de samenhang. Alexander Fransen, toen directeur basisschool De Wilakkers: “Bepaalde keuzes zijn best spannend, maar het pakte heel goed uit.”

Visie & inrichting

Het team van de onderbouw was er al uit: ze wilden aan de slag volgens de nieuwe visie op onderwijs. Alexander vroeg onderwijsvormgever Ellen Kuster om mee te denken over de vertaling van visie naar inrichting.

Ook juf Femke sloot aan. “Het is leuk om gebruik te maken van het talent dat in je team aanwezig is. Onderwijsassistent Femke heeft veel verstand van inrichting, zonder daar te veel met een onderwijsbril naar te kijken. Samen dachten we na over onze wensen; wat is nodig en wat is mogelijk. We wilden rust en overzicht, maar ook groen en uitnodigend.”

Spannende keuzes

Ellen inventariseerde de wensen en bestaande meubels en maakte een plan. “Bepaalde keuzes waren spannend; geen leerlingset per kind, meer speelruimte, een flexibele kring. Maar op een bepaald moment moet je de knoop doorhakken en het gaan ervaren. We bewaarden bepaalde dingen in de eerste weken, zodat we konden terugvallen. Maar dat gebeurde niet, het pakte heel goed uit.”

Diversiteit

Ellen werkte verder vooral met bestaand meubilair dat ze opnieuw ‘uitleverde’. Ellen: “Voor ontwikkelingsgericht onderwijs zijn hoeken nodig met een aanbod afgestemd op wat je de kinderen wilt leren. Voor elk kind en tafel en stoel is dan geen passende keuze meer, er is meer diversiteit nodig.” We maakten banken die je onder elkaar kunt schuiven, waardoor je in een handomdraai een kring hebt. Ook maakten we kasten op wielen, bakbanken, een compact bureau voor de juf, kapstokken en tassenbakken.

Vriendelijke omgeving

Alexander: “Het was een allegaartje. Nu is het een fijne, vriendelijke omgeving. De kinderen gingen direct lekker aan de slag. In een team zijn altijd verschillen: de één is direct reuze enthousiast, de ander heeft tijd nodig om te wennen. Maar uiteindelijk kunnen we hier allemaal goed werken zoals we voor ogen hadden.”